Dziś tj. 28 grudnia 2020 swoje 51 urodziny obchodzi chyba największy nerd w IT ostatnich 30 lat. Ciągle jest zamknięty w sobie, co widać na wielu wywiadach, które krążą w internetach, ale jednocześnie jest bardzo wydajnym człowiekiem, który pod koniec 1991 roku z nudów chciał stworzyć coś całkowicie darmowego, ale od początku.
Na początku był Linus
W 1988 19-letni student Uniwersytetu Helsinki – Linus Torvalds, poznał w klubie „Spektrum” Larsa Wirzeniusa – studenta informatyki na tej samej uczelni. Panowie szybko znaleźli wspólny język, fascynowała ich bowiem właśnie informatyka. Komputery w tych czasach były jednak stosunkowo drogie, a uczelnia dysponowała głównie maszynami z MS-DOS. Po pewnym czasie Lars odkrył na Wydziale Informatyki mały komputer z systemem ULTRIX, czyli wersją Uniksa dla minikomputerów firmy DEC13. Zabawy z nim przynosiły obu studentom ogromną satysfakcję. Spędzali także dużo czasu na czytaniu postów na grupach dyskusyjnych. W czerwcu 1989 roku Linus i Lars rozpoczęli służbę wojskową. Zapewne było to dla nich traumatyczne przeżycie, bo przez kilka miesięcy byli całkowicie odcięci od komputerów.
Po zakończeniu służby wrócili do eksplorowania Uniksa. W międzyczasie skończyli kurs z języka C i programowania w Uniksie. 5 stycznia 1991 roku Torvalds zaciągnął studencki kredyt i kupił komputer z procesorem Intel 386. Od tego czasu uczył się programowania 386. Cały czas pragnął jednak, by posiadać komputer z systemem UNIX w domu. Po pewnym czasie zainstalował Miniksa i zaczął go rozwijać. W rezultacie skupił się na pisaniu własnego jądra. Swój wkład miał w nim także Lars, którego pierwszą kontrybucją do kodu jądra była funkcja sprintf, poprawiona i usprawniona później przez Torvaldsa. Do dziś znajduje się ona w jądrze jako snprintf. Linus dokładał do swojego programu coraz nowsze funkcje jak sterownik dysku twardego, zarządzanie pamięcią oraz system plików. Cały czas wykorzystywał Miniksa. Kompilował na nim programy i uruchamiał je na własnym kernelu.
25 sierpnia 1991 roku Linus Torvalds poinformował użytkowników grupy dyskusyjnej Miniksa – comp.os.minix o tym, że tworzy (darmowy) system operacyjny (tylko hobby, nie będzie wielki i profesjonalny jak GNU) dla klonów AT na 386(486). Oryginalny wpis Torvaldsa można zobaczyć tutaj. Niedługo później programista postanowił udostępnić swój kod publicznie. Umożliwiła mu to administracja ftp.funet.fi. Linus musiał wymyślić dla swojego projektu jakąś nazwę. Początkowo chciał go nazwać Freax, jednak Arni Lemmke, administrator ftp.funet.fi stwierdził, że lepsza będzie nazwa Linux.
Co dalej z jądrem?
Na początku nie było łatwo, bo kernel to dopiero początek. Linus musiał opracować sposób instalacji swojego systemu. Jednak zainteresowanie jego projektem z miesiąca na miesiąc rosło. Wiele osób zaczęło używać Linuksa i wiele osób zaczęło go usprawniać. Pod koniec 1991 roku Torvalds zaimplementował do jądra zarządzanie pamięcią wirtualną. To spowodowało, że Linux stał się jeszcze bardziej użyteczny. Było to jednak tylko jądro i do pełnego systemu operacyjnego brakowało wielu rzeczy typu powłoka, biblioteka czy kompilator. W 1992 postanowiono wykorzystać system GNU (W 1983 roku wieku 30 lat Stallman ogłosił na grupach dyskusyjnych net.unix-wizards i net.usoft, że zamierza stworzyć kompletny i całkowicie wolny, uniksopodobny system operacyjny GNU (GNU’s Not UNIX)). Połączono jądro stworzone przez Torvaldsa z narzędziami systemowymi oraz bibliotekami z GNU. Nie było to jednak łatwe. Niektóre komponenty GNU wymagały bowiem sporych zmian, by mogły współpracować z Linuksem. W tym momencie jednak zajmowało się nim już sporo osób i prace zostały wykonane. Można było już mówić o kompletnym systemie operacyjnym GNU/Linux.
Linus wraz z Larsem otworzyli własną grupę dyskusyjną na alt.os.linux, która później została zamieniona na comp.os.linux i podzielona na wiele grup. W rezultacie stworzono comp.os.linux.announce, a Wirzenius został jej moderatorem. Rozpoczął się także projekt dokumentacji Linuksa. W 1993 roku młodzi programiści znaleźli zatrudnienie na uczelni w Departamencie Computer Science jako asystenci nauczycieli. Linus cały czas udoskonalał Linuksa. W 1993 zaczęły pojawiać się pierwsze dystrybucje, takie jak najstarsza aktywnie rozwijana dystrybucja, opublikowana 16 lipca 1993 roku – Slackware Linux, czy wydany dokładnie miesiąc później Debian.
Poniżej wykres przedstawiający wzrost liczby linii kodu jądra Linuksa w ciągu kilku lat z uwzględnieniem jego wersji.
Nazwa Linux
Nazwa systemu to zbitka dwóch słów: imienia twórcy, czyli Linus oraz Unix. W późniejszym czasie pojawił się także akronim rekurencyjny, który mówi, że Linux Is Not Unix (Linux To Nie Jest Unix).
Źródło: pl.euro-linux.com
I to jest historia, w której jedna osoba może zmienić świat, jednocześnie potrafiła zachęcić dziesiątki osób, które pracują całkowicie za darmo, aby rozwijać jądro systemu każdego dnia.
Dziękuję Ci, za poświęcony czas na przeczytanie tego artykułu. Jeśli był on dla Ciebie przydatny, to gorąco zachęcam Cię do zapisania się na mój newsletter, jeżeli jeszcze Cię tam nie ma. Proszę Cię także o “polubienie” mojego bloga na Facebooku oraz kanału na YouTube – pomoże mi to dotrzeć do nowych odbiorców. Raz w tygodniu (niedziela punkt 17.00) otrzymasz powiadomienia o nowych artykułach / projektach zanim staną się publiczne. Możesz również pozostawić całkowicie anonimowy pomysł na wpis/nagranie.
Link do formularza tutaj: https://beitadmin.pl/pomysly
Pozostaw również komentarz lub napisz do mnie wiadomość odpisuję na każdą, jeżeli Masz jakieś pytania:).
